کیان راد/ ترانه «جنتلمن» که این روزها در فضای مجازی غوغا کرده هم از این قاعده مستثنا نیست. ترانه‌ای که از همان روز اول انتشار، با سروصدای صفحه‌های اینستاگرامی فعال در این زمینه، سوژه داغ فضای مجازی شد و حالا پس از گذشت بیش از یک ماه از تاریخ انتشارش، با حدود 40 میلیون بازدید همچنان سوژه داغ فضای مجازی است!
«دی جی» در دبستان پسرانه!
اینکه پای یکی از پر سروصداترین ترانه‌های سال‌ها اخیر کشورمان، چرا و چگونه به رسانه‌ها باز شد، برمی‌گردد به روز معلم! همزمان با این روز، عکس و فیلم‌های مختلفی از برگزاری جشن‌های روز معلم، در فضای مجازی منتشر شد که بعضی‌هایشان انصافاً به همه چیز شبیه بود جز جشن روز معلم! تا پیش از این شاید خیلی‌ها نام ترانه «جنتلمن» را هم نشنیده بودند، اما پس از انتشار فیلم‌هایی که نشان می‌داد دانش‌آموزان در مدارس درحال رقص و پایکوبی با آهنگ جدید «ساسی» هستند، این ترانه سوژه رسانه‌های مختلف شد. در کنار مدارس دخترانه بخصوص دبیرستان‌ها، چند فیلم هم از مدارس پسرانه منتشر شده بود. در این میان یکی از فیلم‌ها که بیشتر از همه در فضای مجازی سر و صدا کرد، اما مختص به یک دبستان پسرانه بود که نشان می‌داد مسئولان مدرسه به سبک عروسی‌های آنچنانی برای بچه‌ها «دی جی» هم استخدام کرده‌اند!
ورود وزیر و فرمانده به ماجرا
اینکه چه بر سر ما و ذوق و سلیقه هنری‌مان آمده که تصنیف‌های استاد بنان و ناظری جای خودشان را به موسیقی‌های شیش و هشت و صدمن یک غاز داده‌اند، را می‌شود زیرسبیلی در کرد یا بررسی‌اش را گذاشت به عهده کارشناس‌ها، اما اینکه یک موسیقی سخیف در روز گرامیداشت مقام معلم در چند مدرسه کشورمان پخش می‌شود را هیچ جوره نمی‌شود زیرسبیلی در کرد! موضوعی که حتی صدای وزیر آموزش و پرورش را هم درآورده است. آقای بطحایی در واکنش به پخش «جنتلمن» در مدارس گفته است: «در این کلیپ‌ها اغراض سیاسی کاملاً مشهود است. در این فضا که معلمان بالاترین قشر در حوزه سرمایه اجتماعی هستند کلیپ‌هایی بی‌نام و نشان پخش می‌شود. از دیروز سه نفر از دوستان متخصص را مأمور بررسی این موضوع کردم تا ریشه تولید این کلیپ‌ها مشخص شود، زیرا اعتماد عمومی و باور مردم متدین را خدشه‌دار می‌کند. امیدوارم پلیس فتا هم در این موضوع به ما کمک کند، زیرا این کلیپ‌ها بی نام و نشان هستند». سردار اشتری فرمانده ناجا هم در واکنش به این ماجرا گفته است: «در صورت درخواست از پلیس برای شناسایی و برخورد با انتشاردهندگان کلیپ‌های نامتعارف در مدارس، از هیچ کمکی کوتاهی نخواهیم کرد».
انتهای پیام/
لطفاً تعجب نکنید
نه اینکه بخواهیم بدبین باشیم یا به سبک برخی رسانه‌ها هوچی‌گری کنیم که لابد در پسِ پخش این موسیقی در چند مدرسه کشورمان، سازمان جاسوسی فلان کشور و عوامل بیگانه نقش آفرینی کرده‌اند یا به خاطر پخش یک ترانه سخیف در چند مدرسه احتمالاً غیردولتی، بدبخت و بیچاره شده‌ایم و مسئولان باید مملکت را ول کنند و بچسبند به پیدا کردن عوامل این تهاجم فرهنگی!
اما این هم که فکرکنیم این ترانه به طور کاملاً اتفاقی در میان دانش‌آموزان جا افتاده، خوش‌خیالی محض است. کافیست به «موزیک ویدئو» یا همان «نماهنگ» این ترانه نگاه کنید. موزیک ویدئو با شعر «باز آمد بوی ماه مدرسه» و نمایی از چند دختر دبیرستانی با لباس فرم مدرسه آغاز می‌شود. پس زیاد بی‌راه نیست اگر بگوییم این ترانه از همان اول برای طیف خاصی که نوجوانان و بخصوص بچه مدرسه‌ای‌ها باشند، ساخته شده و نباید از علاقه‌مند شدن نوجوانان و دانش‌آموزان به این ترانه و پخش شدنش در مدارس، زیاد تعجب کنیم!
آش همان، کاسه همان
اینکه در هرحال قصد و غرض‌هایی در ماجرای ساخت این موسیقی وجود داشته و دستگاه‌های نظارتی هم در این ماجرا کوتاهی کرده‌اند، قبول. اما انصافاً تا چه اندازه در مدارسمان برای برگزاری برنامه‌های مفرح در چارچوب فرهنگ خودمان برنامه‌ریزی کرده‌ایم؟ چقدر به تغییر و تحول در برنامه‌های فرهنگی، پرورشی و اخلاقی مدارسمان فکر کرده‌ایم؟ صف‌های صبحگاه طولانی، سخنرانی‌های خسته کننده، کلاس‌های خشک پرورشی و ده‌ها مراسم کسل‌کننده دیگر به سبک سیستم آموزشی سی سال قبل، چیزی نیست که به وسیله‌اش بشود نوجوان و دانش‌آموز امروزی را کنترل کرد! یکی از کاربران فضای مجازی در ارتباط با این موضوع در قالب هشتگ #ساسی_مانکن که از هشتگ‌های داغ این روزهای توییتر است، نوشته: «عزیزانی که از کلیپ‌های منتشر شده از رقص دانش‌آموزان گله‌مندند، لطفاً یک نمونه از شادی در چارچوب شرع در محیط‌های آموزشی به من نشون بدید. خیلی‌ها از این حرف خوششان نمی‌آید اما تقصیر خودمان هم هست که نتوانستیم شادی درست و حسابی برای بچه‌ها تدوین کنیم».
پخش ترانه و رقص و پایکوبی در مدارس نه برای نخستین بار اتفاق افتاده و نه قرار است برای آخرین بار باشد، کما اینکه در گذشته هم بارها در مهدکودک‌ها، مدارس و دانشگاه‌ها مسائلی از این دست را دیده‌ایم. به نظر می‌رسد تا زمانی که به فکر ایجاد تغییر و تحول در این زمینه و تدوین برنامه‌های مفرح در محیط بعضاً خشک آموزشی نیفتیم، آن طرفی‌ها این کار را برایمان انجام می‌دهند و به قول قدیمی‌ها، آش همان است و کاسه همان!
نظر شما